*چو کسی درآمد از پای و تو دستگاه داری

گرت آدمیتی هست، دلش نگاه داری*

***

*به ره بهشت فردا، نتوان شدن ز محشر

مگر از دیار دنیا، که سر دو راه داری*

***

*همه عیب خلق دیدن، نه مروتست و مردی

نگهی به خویشتن کن، که تو هم گناه داری*

***

*ره طالبان مردان، کرمست و لطف و احسان

تو خود از نشان مردی، مگر این کلاه داری*

***

*به چه خرمی و نازان، گرو از تو برد هامان

اگرت شرف همینست، که مال و جاه داری*

***

*چه درختهای طوبیست، نشانده آدمی را

تو بهمیه وار الفت، به همین گیاه داری*

***

*به کدام روسپیدی، طمع بهشت بندی

تو که در خریطه چندین ورق سیاه داری*

***

*به در خدای قربی، طلب ای ضعیف همت

که نماند این تقرب، که به پادشاه داری*

***

*تو مسافری و دنیا، سر آب کاروانی

نه معولست پشتی، که برین پناه داری*

***

*که زبان خاک داند، که به گوش مرده گوید

چه خوشست عیش وارث، که به جایگاه داری*

***

*تو حساب خویشتن کن، نه عتاب خلق سعدی

که بضاعت قیامت، عمل تباه داری*